Książka przedstawia wędrówkę, która rozpoczyna się w 1944 roku w Baranowiczach i prowadzi na zachód przez Niemcy w czasie wojny i po jej zakończeniu, potem kieruje się na północ przez kanał La Manche do malowniczej Szetlandii, zawraca na południe do centralnej Anglii i wraca na kontynent- do Belgii, żeby stamtąd po wspólnej włóczędze rozejść się w różne strony na samodzielną wędrówkę. Ten szlak przebyło trzymając się razem dwunastu białoruskich chłopców, tułaczy bez ojczyzny, którzy postanowili wspólnie szukać swego miejsca w świecie. Drogowskazem była dla nich idea wolnej Białorusi, która dawała podnietę do pracy twórczej i działalności społecznej. Książka ma charakter wspomnieniowo – dokumentalny. Zamieszczono w niej wspomnienia, fragmenty dzienników, listy, publicystykę i utwory literackie, których autorami są bohaterowie opowieści. Większość materiałów dokumentalnych publikuje się po raz pierwszy. Książka jest także posłaniem do młodych Białorusinów XXI wieku. Podstawą tego jest osobiste doświadczenie autora.